قال الإمام عليّ عليه السلام:

عِبادَ اللّه ِ ، لا تَغُرَّنَّكُمُ الحَياةُ الدُّنيا ، فَإِنَّها دارٌ بِالبَلاءِ مَحفوفَةٌ ، وبِالفَناءِ مَعروفَةٌ ، وبِالغَدرِ مَوصوفَةٌ ، وكُلُّ مافيها إلى زَوالٍ ، وهِيَ بَينَ أهلِها دُوَلٌ وسِجالٌ ، لَن يَسلَمَ مِن شَرِّها نُزّالُها ؛ بَينا أهلُها في رَجاءٍ وسُرورٍ إذ هُم مِنها في بَلاءٍ وغُرورٍ . العَيشُ فيها مَذمومٌ ، وَالرَّخاءُ فيها لا يَدومُ ، وإنَّما أهلُها فيها أغراضٌ مُستَهدَفَةٌ ، تَرميهِم بِسِهامِها ، وتَقضِمُهُم بِحِمامِها

---

حضرت علی علیه السلام می فرمایند:

اى بندگان خدا! زنهار كه زندگى دنيا شما را نفريبد . دنيا ، سرايى است كه بلا از هر سو آن را در ميان گرفته است، و به نابودى معروف است، و بى وفايى ، صفت آن است. هر آنچه در دنياست ، رو به زوال است، و آن ، ميان اهلش به نوبت مى چرخد و هر روز به كام يكى است. ساكنانش هرگز از گزند او در امان نيستند ؛ گاه در اميد و شادمانى به سر مى برند و گاه در رنج و ناكامى. زندگىِ آن ، نكوهيده [و نامطلوب] است، و آسايشش دوام ندارد. مردم دنيا ، در آن هدف هاى نشانه رفته اى هستند كه دنيا تيرهايش را به سوى آنان مى افكند، و با مرگ خُردشان مى كند.